Aardvarken

Het aardvarken is het bewijs dat Moeder Natuur humor heeft. Met zijn varkenssnuit, konijnenoren, kangoeroeachtige staart en klauwen als kleine graafmachines lijkt hij in elkaar gezet uit restjes van andere dieren. Hij is uniek.

Overdag zie je hem nooit. Hij slaapt in diepe holen die hij zelf graaft, koel en donker, soms wel zes meter lang. ’s Nachts, als de bush tot rust komt, komt hij tevoorschijn. Dan begint zijn trage, wiegende wandel door het zand, neus aan de grond, op zoek naar zijn favoriete maaltijd: termieten en mieren. Met zijn lange, kleverige tong – tot 30 centimeter lang! – likt hij in minuten een hele termietenheuvel leeg.

Als je een aardvarken ziet, voelt het alsof je de bush een geheim hebt ontfutselt. Ze bewegen bijna verlegen en verdwijnen snel weer in hun zelf-gegraven gangen en holen. Holen die ze hebben verlaten, bieden daarna onderdak aan dassen, slangen, stekelvarkens en zelfs jakhalzen. Een absolute circulaire mini-economie.