Afrikaanse maanvlinder

Sommige dieren zie je niet, je erváárt ze. De Afrikaanse maanvlinder — met zijn lange, sierlijke staarten en lichtgevende groene vleugels — is er zo één. Zodra de nacht valt, lijkt hij haast te zweven in het maanlicht, alsof hij van een andere wereld komt.

Met een spanwijdte van zo'n 14 centimeter is dit geen kleine verschijning. Zijn vleugels glanzen zachtgroen met ogenpatronen die doen denken aan sterrenstelsels. En dan die staarten — lang en sierlijk, als linten die het duister doorklieven. Hij is zeldzaam, fragiel en kortstondig: als volwassen vlinder leeft hij slechts een paar dagen. Eten doet hij niet meer; hij leeft puur om te paren en de cyclus voort te zetten.

Deze 'ghost of the forest' duikt vaak op in zwoele nachten na regen, wanneer de lucht vol leven zit. Zijn vlucht is traag, bijna dromerig, alsof hij weet dat haast niet past bij schoonheid. En misschien is dat ook de magie van de maanvlinder: hij herinnert je eraan dat sommige dingen in de natuur bedoeld zijn om even te betoveren — en dan te verdwijnen.