Er is geen dier dat Zuid-Afrika zó goed samenvat als de Kaapse baviaan: luidruchtig, slim, koppig, sociaal, en met een onverwoestbare drang om te overleven. Je hoort ze vaak nog voordat je ze ziet — een mengeling van geblaf, gegil en gekibbel dat door de bergen of bush echoot als een chaotische familievergadering.

Hun troepen zijn hechte gemeenschappen, geleid door dominante mannetjes, met een duidelijk rangensysteem en nóg duidelijkere meningen. Ze brengen hun dagen door met eten, verzorgen, spelen, ruzie maken en… eten. Vooral eten. Vruchten, zaden, insecten, kleine dieren — alles is welkom. En in toeristische gebieden helaas ook broodjes, koekjes of chips.

De Kaapse baviaan is ongelooflijk intelligent. Ze weten hoe je deuren opent, vuilnisbakken kraakt en toeristen te slim af bent. Er zijn zelfs verhalen van bavianen die stenen gebruiken om noten te breken of elkaars aandacht afleiden om eten te stelen. Wij noemden ze ook wel de 'hooligans of the bush' — charmant, brutaal en vooral ook niet te onderschatten.

Toch zijn ze meer dan komische chaos. Hun sociale leven is complex en warm. Moeders dragen hun jongen liefdevol op de rug, vriendjes vlooien elkaar urenlang, en als er gevaar dreigt, vormen de mannetjes een muur van spier en tanden. Ze weten precies wat samen sterker maakt.