Je ruikt hem vaak eerder dan dat je hem ziet. De gestreepte bunzing — of zorilla, zoals hij in Zuid-Afrika wordt genoemd — is een klein roofdiertje met een groot karakter. Met zijn contrasterende zwart-witte vacht lijkt hij wel een miniatuurversie van een stinkdier, en die gelijkenis is geen toeval. Ook hij bezit klieren waarmee hij, als het echt moet, een afschuwelijke geur kan verspreiden. Een waarschuwing waar zelfs de meest hongerige leeuw van terugdeinst.

De gestreepte bunzing is een nachtelijk dwaallicht van de Afrikaanse savanne. Overdag rust hij in een hol tussen de rotsen, onder struiken of in verlaten termietenheuvels. Zodra de zon ondergaat, komt hij tevoorschijn en begint zijn stille jacht. Hij struint met opgeheven staart en wiebelende neus door het gras, op zoek naar alles wat beweegt: insecten, muizen, kleine reptielen en af en toe een kikker of vogel. Zijn scherpe reukzin en behendigheid maken hem tot een uitstekende jager, al is hij nog geen kilo zwaar.

Zijn uiterlijk is even opvallend als zijn houding. De dikke, zwarte vacht met felle witte strepen is niet alleen mooi, maar ook functioneel: een duidelijk signaal aan iedereen die hem bedreigt — ik ben klein, maar je wilt mij niet boos maken. Als dat niet genoeg is, stampt hij met zijn poten en maakt sissende geluiden voordat hij zijn ultieme wapen inzet: een wolk van ondraaglijke stank die tot meters ver te ruiken is.

De gestreepte bunzing komt in bijna heel Zuid-Afrika voor, van de droge Kalahari tot de savannes van Limpopo en de vlaktes van de Karoo. Toch krijg je hem zelden te zien, want hij leeft solitair en mijdt mensen. Zijn rol in het ecosysteem is echter onmisbaar — hij houdt populaties van knaagdieren en insecten in toom en draagt zo bij aan het natuurlijke evenwicht van het bushveld.