De kleine galago is de kleine baby van de wildernis: de bush baby. Het is een van die dieren die je zelden ziet, maar die je safari-avond onvergetelijk maken. Ze is piepklein — niet groter dan een handvol zonneschijn — met enorme ogen die het maanlicht vangen alsof ze kleine sterren zijn. Overdag slaapt ze in een holle boom of een vogelnest, maar zodra de zon verdwijnt, wordt ze wakker en verandert de bush in haar speelplaats.

Met sprongen van wel twee meter zweeft ze van tak naar tak — moeiteloos, geruisloos en altijd met een tikje ondeugendheid. Ze leeft van insecten, nectar en fruit, en haar behendigheid is ronduit spectaculair. Soms zie je haar even stilzitten, kopje schuin, alsof ze je bekijkt.

Wie goed luistert, hoort haar ook. Een vreemd, hoog geluid dat ergens tussen een kik en een gil in zit. Als je niet weet wat het is, bezorgt het je kippenvel. Maar als wij het horen, glimlachen we liefdevol: dat zijn onze bush babies.