Leeuw

De koning van de savanne laat zich niet altijd makkelijk zien. Overdag ligt hij liever languit in de schaduw, poten in de lucht, compleet onverschillig voor toeristen die hun camera’s richten. Maar zodra de zon zakt, verandert de sfeer. Dan klinkt zijn brul — diep, doordringend, over kilometers te horen. Het soort geluid dat je voelt in je borstkas.

Leeuwen zijn de enige katten die in groepen leven: trotsen. De vrouwtjes zijn de jagers, slim, snel en perfect op elkaar ingespeeld. De mannetjes komen vaak pas in actie als er iets te verdedigen valt — of als er een sappige impala op het menu staat. Toch hebben ze hun rol: bescherming, voortplanting en vooral het imponeren van alles wat beweegt.

Een volwassen mannetje, met een donkere manenkrans die glanst in het late zonlicht, is een symbool van kracht. Maar de echte magie zit vaak in de details: een leeuwin die haar welp zacht optilt, een groep die elkaar begroet met zachte kopstoten en spinnend geluid, een jong dat voor het eerst probeert te brullen en meer piept dan dreigt.

Wat weinig mensen weten, is dat leeuwen ook enorme slapers zijn. Tot wel twintig uur per dag doen ze weinig anders dan rusten. Safari’s draaien dus vaak om timing: de brul bij zonsopkomst, het rekken bij schemer. En als je geluk hebt, de glimp van die gele ogen net voordat de nacht valt.