Luipaard

Sommige dieren zie je met je ogen. Het luipaard voel je met je hart. Het moment dat je blik valt op die schaduw tussen de takken, dat gespikkelde patroon dat samenvloeit met het licht — dat vergeet je nooit meer.

Luipaarden zijn de onbetwiste meesters van camouflage. Ze leven alleen, bewegen stil, en zijn pas actief als de wereld om hen heen tot rust komt. Overdag liggen ze vaak in bomen, met een nonchalante elegantie die geen enkel ander dier kan evenaren. Soms zie je hun prooi — een impala — netjes opgeborgen in de takken. Een macaber voorraadkast, veilig voor hyena’s en andere dieven.

Ze zijn niet groot, niet luidruchtig, niet opvallend. Maar er hangt een soort mystiek rond luipaarden die moeilijk te beschrijven is. Ze zijn schoonheid en gevaar in één lichaam. Sterk genoeg om hun prooi een boom in te slepen, maar te slim om ooit dezelfde plek twee keer op te zoeken.

En dan dat moment — een korte blik, twee ogen die jou zien en daarna verdwijnen in stilte. Geen brul, geen dreiging, alleen een belofte: ik was hier. Het is de ultieme safari-prijs, niet omdat hij zeldzaam is, maar omdat hij jou kiest om zich even te laten zien.