Als de zon wegzakt en de bush tot rust komt, komt de nachtzwaluw tot leven. Ze zijn de stille schaduwen van de Afrikaanse nacht – onzichtbaar overdag, betoverend bij maanlicht. Met hun zacht gevlekte verenkleed verdwijnen ze volledig in de ondergrond. Zelfs ervaren rangers kunnen er zó overheen kijken – letterlijk – want nachtzwaluwen rusten vaak midden op zandwegen, zo stil als een steen.

Ze zijn klein, maar bijzonder gebouwd met brede vleugels en een verrassend grote bek. Tijdens hun nachtelijke jacht scheren ze sierlijk met open bek laag over de grond, hun brede vleugels glijden door de avondlucht terwijl ze als kleine insectenstofzuigers muggen, kevers en motten vangen. Hun vleugelveren zijn fluweelzacht, waardoor ze bijna geruisloos vliegen, net als uilen.

En dan dat geluid… een repeterend, hypnotiserend roepje dat zich mengt met het tjirpen van krekels en het knappen van het kampvuur. Er is geen geluid dat de Afrikaanse nacht beter vangt dan dat van een nachtzwaluw.

Er zijn meerdere soorten in Zuid-Afrika – van de Mozambique-nachtzwaluw tot de Fiery-necked nightjar –maar ze delen allemaal diezelfde mix van mysterie en magie. Ze broeden simpelweg op de grond, zonder nest, vertrouwend op hun perfecte camouflage. En als je geluk hebt, zie je bij het schijnsel van je zaklamp even twee felle oogjes oplichten —voor ze weer verdwijnen in de duisternis.