Je hoort hem meestal voordat je hem ziet. Een plots geritsel in het droge gras, gevolgd door het zware geluid van een staart die door het zand glijdt — en daar verschijnt hij: de indrukwekkende rotsvaraan. Groot, gespierd en met een blik die verraadt dat hij al miljoenen jaren weet hoe je moet overleven in het zuiden van Afrika.

De rotsvaraan is, na de nijlkrokodil, het grootste reptiel van Zuid-Afrika. Een volwassen dier kan wel 1,5 tot 2 meter lang worden en meer dan 7 kilo wegen. Toch is hij verrassend wendbaar. Hij klimt met gemak in bomen, duikt in holen en kan zelfs zwemmen als het moet. Zijn huid is dik en ruig, in grijsgroene tinten met donkere banden — perfect camouflagekleed voor het rotsige savannelandschap.

Zijn naam heeft hij niet voor niets: de rotsvaraan houdt van warmte, stenen en zon. Overdag zie je hem vaak roerloos op een rots liggen, alsof hij ligt te poseren voor de Afrikaanse zon. Maar vergis je niet — onder die kalme uitstraling schuilt een efficiënte jager. Met zijn lange, gespleten tong speurt hij naar geuren in de lucht. Zodra hij iets eetbaars ruikt — een insect, ei, muis of zelfs een jonge vogel — komt hij razendsnel in actie.

Ondanks zijn imposante verschijning is de rotsvaraan geen bedreiging voor mensen. Als hij zich bedreigd voelt, sist hij luid, blaast zijn keel op en slaat met zijn staart — maar meestal kiest hij liever het hazenpad. Zijn ware kracht ligt in geduld: rustig observeren, wachten, toeslaan.