Er is geen vogel ter wereld die zo weinig moeite doet om onopvallend te zijn. De struisvogel is groot, luidruchtig, en onmogelijk te missen — een rennende wolk van stof met poten als zuilen en ogen die groter zijn dan die van een leeuw.Toch is hij een meester in overleven.

Met snelheden tot wel 70 kilometer per uur is hij de sprinter van de savanne. Zijn poten zijn krachtig genoeg om een roofdier met één welgemikte trap uit te schakelen, en zijn veren — zwart bij de man, grijsbruin bij het vrouwtje — vormen een perfecte isolatie tegen de hitte van de dag en de kou van de nacht.

Struisvogels leven in kleine groepen, vaak samen grazend met zebra’s of springbokken. Ze eten alles wat los en vast zit: zaden, bladeren, bloemen, insecten, en zelfs kleine steentjes — die helpen om hun voedsel in de maag te malen, want kauwen is er niet bij. Hun nesten zijn indrukwekkend: ondiepe kuilen met enorme eieren, elk bijna anderhalve kilo zwaar. Het mannetje broedt ’s nachts, het vrouwtje overdag — een teamwork dat werkt als een perfect bushschema.

En dan is er die blik. Een struisvogel kijkt je niet zomaar aan — hij bestudeert je. Eén oog draait langzaam jouw kant op, zijn hals strekt zich, en even lijkt hij te denken: 'Jij hoort hier eigenlijk niet, hè?'