De zuidelijke geelsnaveltok is de flamboyante neef van de rode. Groter, luidruchtiger, en met een snavel die zo geel is dat hij haast gloeit in het zonlicht. Hij is een vaste verschijning bij lodges, picknickplekken en safaripaden — nieuwsgierig en totaal ongegeneerd. Als er ergens chips of broodkruimels zijn, weet hij het als eerste.

Zijn gedrag is heerlijk theatraal. Hij schudt met zijn veren, klappert met zijn snavel, en laat zijn roep horen — een schelle, klaaglijke kok-kok-kok die door de bush galmt. En als hij niet roept, loopt hij rond alsof hij een vergadering leidt.

Net als de rode snaveltok is hij toegewijd aan zijn gezin. Ook hier sluit het vrouwtje zich wekenlang op in een boomholte, terwijl de man eten aandraagt. Zodra de jongen groot genoeg zijn, breken ze samen het nest open — een moment dat klinkt als applaus uit de natuur.

Het mooiste moment? Wanneer hij in de ochtendzon zit, zijn snavel poetst en zijn veren opzet als een kleine koning. Pure bush-karakter.