‘What a wicked game you play, to make me feel this way. What a wicked thing to do, to let me dream of you.’ De bas en het volume van de autoradio staan vol open en schaamteloos zing ik luidkeels mee met mijn favoriete remix van Wicked Game van Chris Isaak. Ik heb alle autoramen opengedraaid om wat verkoeling te krijgen, terwijl de zon als een grote koperen ploert hoog aan de hemel staat. Op deze strakblauwe lentedag is het kwik al gestegen naar 38 graden en we hebben het heetst van de dag nog niet bereikt. Met mijn linkerhand haal ik het haar uit mijn gezicht en achter me zie ik de grote oranjekleurige stofwolken metershoog opwaaien.
Ik draai even kort aan het stuur, zodat de drie oude tractorbanden die ik achter me aantrek zichtbaar worden in de zijspiegel. Ze zijn met een dikke, ijzeren ketting aan mijn trekhaak vastgemaakt en alles lijkt nog steeds in orde. Ik rijd met zo’n 60 kilometer per uur over de Guernsey Road. Een 30 kilometer lange zandweg die mij verbindt met de dichtstbijzijnde dorpen. De weg wordt relatief veel bereden, dus op verschillende plekken langs de weg vind je stapels grote, oude banden. Iedereen die in deze omgeving woont, stopt bij zo’n stapel om de banden aan de trekhaak te bevestigen. Op het eindpunt van je reis, leg je ze dan weer langs de weg, zodat iemand anders ze weer kan oppikken als ze de andere kant oprijden. Doordat de banden de ergste kuilen, ribbels en slaggaten verminderen, is dit voor ons de makkelijkste en goedkoopste manier om deze doorgaande weg te onderhouden.
Voor ik mijn blik weer op de weg voor me richt, check ik even of alles in orde is met Sabi. Het kleine hondje staat met haar achterpoten op de bijrijdersstoel, terwijl ze met haar voorpoten op de rand van het portier leunt. Haar bovenlijf hangt uit de auto en met flapperende oren en lippen snuift ze tevreden alle geuren op van de haar zo bekende Zuid-Afrikaanse bush. Voor me tekenen de uitlopers van de Drakensbergen zich scherp af tegen de heldere, azuurblauwe lucht. De zomer doet zijn intrede en aan beide kanten van de weg ligt over de struiken en bomen een lichtgroene waas. Ik slaak een lange, diepe zucht van tevredenheid en geniet van deze, voor mij ultieme, vrijheid. Dit is waar ik me thuis voel...
Wil net als ik graag zelf een stukje ultieme vrijheid van de Afrikaanse wildernis ervaren? Bestel dan nu het boek Zinderend Zuid-Afrika en dompel je onder in de avonturen van het dagelijkse leven in een van de mooiste natuurgebieden op aarde. Bij alle boekwinkels te krijgen, online te bestellen of klik hier om het rechtstreeks bij de uitgever te bestellen.
Comments