Veel toeristen die Hoedspruit bezoeken, verbazen zich over de namen in en rondom het dorp. De meesten lijken geen enkele relatie te hebben met het gebied. En laten we eerlijk zijn: het blijft een rare gewaarwording om langs Madrid en via Berlijn naar het Krugerpark in Zuid-Afrika te rijden…
Het ontstaan van deze namen leidt ons terug naar de 19e eeuw als rond 1850 het dorpje Ohrigstad zich uitbreidt en de centrale stad wordt in de grotere regio. Het bestuurlijk orgaan van dit nieuwere, grotere Ohrigstad besluit dat alleen de oudere kolonisten zich in en om Ohrigstad mogen vestigen. Iedereen jonger dan 45 jaar wordt aangemoedigd het avontuur op te zoeken en zich verder weg van de stad te vestigen. Gehoor gevend aan dit verzoek, daalt een groep jonge mannen de bergen af en vestigt zich in het gebied tussen de berg en de Blyde Rivier. Hun boerderij krijgt de naam Jonkmanspruit (‘rivier van de jonge man’). Ook andere jongen mannen dalen de berg af en vestigen zich iets verderop in het Laagveld. Hun boerderijen krijgen de namen Welverdiend en Driehoek (vanwege de vorm van de boerderij). Dit zijn slechts enkele voorbeelden van namen, die vandaag de dag nog steeds in het gebied bestaan en zich bevinden aan de rand van de oorspronkelijke boerderij Hoedspruit.
In ongeveer dezelfde periode probeert Paul Kruger (toenmalig president van de Transvaal Republiek) een geschil op te lossen tussen de Portugezen in het toenmalige Lourenço Marques (Maputo, Mozambique) en de Zuid-Afrikanen in de Transvaal Republiek. De Portugezen beweren dat de Drakensbergen net achter Hoedspruit de internationale grens vormen tussen Mozambique en Zuid-Afrika. De Zuid-Afrikaners beweren op hun beurt dat het de Lebombo bergen zijn. Dit uitgestrekte bergmassief start in Hluhluwe, loopt van zuid naar noord en ligt deels ook in eSwatini (Swaziland) en Mozambique. Kruger geeft opdracht tot een gedegen landmeetkundig onderzoek om de officiële grens te beoordelen en vast te leggen.
Zuid-Afrika heeft in die tijd zelf geen gekwalificeerde landmeters en Kruger besluit ze uit Europa te halen. Kruger realiseert zich ook dat het gebied aantrekkelijk begint te worden als vestigingsplek voor boeren en andere geïnteresseerden. Hij geeft de landmeters daarom opdracht, voor hun terugreis naar Europa, eveneens officieel de grenzen van de boerderijen en regio’s langs de Drakensbergen uit te stippelen en af te bakenen.
Alle uitzonderlijk grote boerderijen, zoals de oorspronkelijke Hoedspruit-boerderij, blijven toebehoren aan en gerund worden door één enkele boer, maar worden wel kadastraal opgedeeld in kleinere geregistreerde boerderijen. Naast het uitzetten van de boerderijgrenzen, moeten de Europese landmeters ook direct namen geven aan al deze nieuwe, officiële boerderijen. Het ontbreekt de landmeters aan enige kennis van de lokale culturen, talen en gewoontes. Ze tonen weinig creativiteit en geven alle boerderijen Europese namen van steden, staten en landen. In en rondom Hoedspruit zijn dit nog steeds de officiële namen van de boerderijen, zoals Essex, Madrid, Berlijn, Richmond, Chester, Moskou, Dublin, Dundee...
Comments