Toen er in 1994 een einde kwam aan de apartheid en een nieuw democratisch Zuid-Afrika werd geboren, vond er een politieke, culturele en symbolische  transformatie plaats. Er ontstond een nieuw land. En bij een nieuw land, hoort een nieuw volkslied. Een beslissing die je niet zomaar neemt. Het moest een lied worden dat de diversiteit, eenheid en hoop van het land zou weerspiegelen. En dat is gelukt!

Een lied voor iedereen

Bij sportwedstrijd en elke officiële gelegenheid zingt (vrijwel) elke Zuid-Afrikaner uit volle borst mee met het volkslied. Het maakt niet uit: oud of jong, blank, gekleurd of zwart, man of vrouw. De trots staat op hun gezichten te lezen, vele handen liggen op de borst, sommige ogen zijn gesloten en de woorden stromen uit hun mond. De eerste twee coupletten zijn geschreven in Xhosa, Zoeloe en Sesotho. De laatste twee coupletten zijn in het Afrikaans en Engels. Iedereen zingt elk couplet mee. Maar hoe is dat eigenlijk ontstaan?

Twee liederen aan de basis

Het oude volkslied “Die stem van Suid-Afrika” werd door dichter/politicus Cornelis Jacobus Langenhoven in 1918 geschreven en was vanaf 1957 het officiële volklied. Het werd in Afrikaans (en later ook Engels) gezongen en was voor velen een symbool van trots en identiteit. Voor veel zwarte Zuid-Afrikaners symboliseerde het lied echter juist de onderdrukking en discriminatie tijdens apartheid.

​

"Nkosi Sikelel' iAfrika" (God bless Africa) werd eind 19e eeuw in Xhosa geschreven door Enoch Sontonga; een leraar uit Johannesburg. Het lied werd een belangrijk anti-apartheid strijdlied en zo dus een symbool van verzet, hoop en verzoening.

Een krachtig symbool

Voor het nieuwe volkslied werden deze twee tegenpolen samengevoegd tot één lied: een symbolische stap naar verzoening en eenheid in de nasleep van de apartheid.  Door de oorspronkelijke hymne van het zwarte volk te combineren met het oude volkslied van het blanke volk, werd het nieuwe volkslied van Zuid-Afrika een krachtig symbool.

​

Een symbool van de voortdurende reis van Zuid-Afrika naar verzoening, inclusiviteit en eenheid in diversiteit. Een symbool dat het verleden eert, het heden omarmt en hoop biedt voor de toekomst van het land.