Het kastanjebruine lijf, de spierwitte bles en de rechte horens maken de blesbok tot een van de meest herkenbare antilopen van Zuid-Afrika. Als hij in de zon staat met de wind door zijn korte vacht, lijkt hij haast te poseren — een icoon van het open veld.

Hij leeft in grote kuddes en houdt van ruimte. Geen dicht struikgewas, geen bossen — gewoon eindeloze grasvlaktes waar hij zijn kudde kan overzien. In de koelte van de ochtend zie je ze vaak in groepen grazen, met de koppen omlaag en af en toe een plotselinge sprint alsof ze de wereld willen laten weten dat ze er zijn.

De blesbok was ooit bijna verdwenen. In de 19e eeuw werd hij massaal bejaagd, tot slechts enkele groepen in de Vrystaat overbleven. Dankzij bescherming en herintroductieprogramma’s kwam hij spectaculair terug — zó succesvol zelfs dat hij nu op talloze reservaten voorkomt.

En dan is er nog die typische Zuid-Afrikaanse verwarring: de blesbok en zijn neef, de bontebok. Ze lijken op elkaar, maar de blesbok houdt van binnenland en droge vlaktes, terwijl de bontebok aan de kust leeft. De een is stoer en praktisch, de ander elegant en verfijnd.