De bultrugwalvis is de artiest van de oceaan. Wie ooit zijn sprongen heeft gezien, weet hoe indrukwekkend natuur kan zijn. Een gigantisch lichaam — tot 30 ton zwaar — dat volledig uit het water komt, om met een klap terug te vallen in een wolk van schuim. En dan die staart, sierlijk en krachtig, die even boven de golven blijft hangen voordat hij verdwijnt in het blauw.

Elk jaar migreren deze reuzen duizenden kilometers langs de Zuid-Afrikaanse kust — van hun voedselrijke Antarctische wateren naar de warme tropische zeeën van Mozambique om te paren en te kalven. Onderweg, tussen juni en november, passeren ze de Kaap en maken ze de oceaan tot een levend toneel.

Ze communiceren met zang — diepe, melancholische tonen die onder water kilometers ver reiken. Elke populatie heeft haar eigen melodie, en wetenschappers denken dat die liederen voortdurend evolueren. Het is muziek van de zee, oud en nieuw tegelijk.

En hoewel ze indrukwekkend zijn in grootte en kracht, is er iets ontroerend zachtaardigs aan hen. Wanneer een bultrug naast je boot opduikt, adem wolkend in de lucht, voel je even hoe klein en bevoorrecht je bent. Als de zuidkaper de ziel is van de oceaan, dan is de bultrug het hart.