De zuidkaper is de ingetogen aristocraat van de oceaan — kalm, statig, en met een bijna ouderwetse elegantie. Ze beweegt langzaam, met grote, zachte slagen van haar staart, alsof ze door het water glijdt in slow motion. Als de bultrug het hart van de oceaan is, dan is de zuidkaper haar ziel.

Haar naam komt uit de tijd van de walvisvaart: ze was de 'right whale to hunt' (de juiste walvis om te jagen), omdat ze traag dreef na de jacht. Gelukkig is die tijd voorbij, en vandaag is ze een icoon van bescherming en herstel. Haar silhouet is herkenbaar aan de brede rug, de logge kop en de witte, ruwe eeltplekken op haar snuit (callositeiten), die bij elke walvis uniek zijn als een vingerafdruk.

Zuidkapers komen dicht bij de kust, soms zó dichtbij dat je ze vanaf de rotsen kunt zien, spelend met hun kalf of met een trage, gracieuze sprong. Ze gebruiken de beschutte baaien van de Kaapse zuidkust om te kalven en te voeden. En wie goed luistert, hoort soms hun diepe zuchten — het geluid van een adem die de oceaan doet trillen.

Hun kalfjes blijven maandenlang bij hun moeder en zijn speels, nieuwsgierig en verrassend sociaal. Ze rollen, slaan met hun staart en glijden langs de flanken van hun moeder, alsof ze het zwemmen oefenen in de veiligheid van de baai.