De Kaapse gier is de koning van de thermiek — een machtige zwever die de hemel domineert met vleugels zo breed als een kleine auto. In de lucht lijkt hij gewichtloos, gedragen door warme winden die opstijgen langs bergflanken. Maar wie hem van dichtbij ziet, begrijpt waarom hij respect afdwingt: een bleek kopje, doordringende ogen en een hals die glanst als ivoor tegen een lichaam vol zandkleurige veren.

Hij is minder luidruchtig dan de witruggier, maar groter en statiger. Vaak vliegt hij in kleine groepen, soms samen met witrug- of oorgieren, zoekend naar een glimp van beweging beneden. Zijn zicht is ongekend scherp — hij kan een karkas kilometers ver onderscheiden. Wanneer één gier duikt, volgen er snel meer: een dans van vleugels, stof en schaduwen die over de vlakte glijden.

Wat hem bijzonder maakt, is zijn voorkeur voor hoog terrein. Terwijl andere gieren rond de savanne zwerven, bouwt de Kaapse gier zijn nesten op steile kliffen, waar de wind hem moeiteloos draagt. ’s Morgens, nog voor de zon echt warm is, zie je ze vaak met gespreide vleugels zitten — alsof ze zich laten opladen door de dag.

Toch is zijn verhaal niet alleen majesteit, maar ook kwetsbaarheid. De populaties zijn de laatste decennia sterk afgenomen door vergiftiging, verlies van leefgebied en elektriciteitsleidingen. Gelukkig zetten natuurorganisaties zich in voor bescherming, en langzaam keert hij terug in de lucht boven Zuid-Afrika.