Als je ooit in de West-Kaap wandelt en plots iets hoort ritselen tussen de struiken, dan is de kans groot dat het geen slang is, maar een gezaagde platte schildpad. Deze charmante mini-schildpad — lokaal ook wel Kaapse padloper genoemd — is een van die dieren die Zuid-Afrika zo uniek maakt. Met zijn licht koepelvormige schild, een beetje vaalbruin tot olijfkleurig, lijkt hij bijna op te gaan in het droge fynbos en de zanderige paden waar hij leeft.

In tegenstelling tot de grote luipaardschildpad is deze soort bescheiden van formaat: zo’n 10 tot 15 centimeter lang. Maar vergis je niet — wat hij aan grootte mist, maakt hij goed in karakter. De Kaapse padloper is een echte overlever, perfect aangepast aan het droge, ruwe landschap van de West- en Zuidkust. Overdag zie je hem soms zonnebaden op een warme steen, maar bij hitte of regen schuilt hij onder struiken of in termietenheuvels.

Zijn dieet? Vooral sappige vetplanten, grassen en bloemen. Dankzij dat menu kan hij weken overleven zonder water. En dan die snavel — stevig, krom en scherp als een papegaaienbek — ideaal om taaie planten los te trekken.

Ondanks zijn rustige aard is de Kaapse padloper verrassend kieskeurig in zijn leefomgeving. Hij houdt niet van landbouwgrond of verstedelijking, waardoor hij helaas steeds zeldzamer wordt. Wie er één tegenkomt, mag zich gelukkig prijzen: je kijkt dan letterlijk naar een dier dat al duizenden jaren nauwelijks veranderd is.