De serval is de danseres van de savanne — slank, sierlijk en dodelijk precies. Met haar lange poten, korte staart en gevlekte vacht lijkt ze op een miniatuurversie van een jachtluipaard maar laat je niet misleiden: de serval speelt in haar eigen league.

Ze is een meester van geduld. Urenlang kan ze stil in het gras zitten, enkel haar oren beweeglijk als kleine radars. Dan — plots, zonder waarschuwing — springt ze hoog de lucht in, vaak wel twee meter, en landt perfect op haar prooi. Een muis, een vogel, soms zelfs een slang: alles wat beweegt, is kansloos.

Haar jachttechniek is een toonbeeld van elegantie. Waar de leeuw brult en de luipaard sluipt, danst de serval. Ze is de ballerina van de bush — mooi, precies en altijd op het juiste moment. Ze vertrouwt op gehoor en snelheid, niet op brute kracht. Soms hoor je haar zacht miauwen of kirren — geluiden die verrassend huiselijk klinken voor zo’n wilde kat.

De serval is schuw, maar wie haar één keer ziet, vergeet dat beeld nooit meer: een slanke, goud-gevlekte schaduw die tussen het gras zweeft, met ogen die glinsteren als maanlicht.