De zwarte regenkikker (ook wel bekend als de Tsitsikamma regenkikker) is misschien wel de meest iconische van allemaal — en eerlijk is eerlijk, ook de meest fotogenieke. Zijn ronde lichaam, dikke poten en permanente “boze blik” hebben hem tot een internetberoemdheid gemaakt. Toch is hij in het echt allesbehalve nors; hij is gewoon geconcentreerd bezig met overleven.

In tegenstelling tot zijn woestijnneef en zijn neef uit Namaqualand, houdt de zwarte regenkikker van vocht. Hij leeft in koelere streken met veel regen en mosrijke grond. Zijn huid is donkerbruin tot bijna zwart, glanzend en een beetje plakkerig — perfect om vocht vast te houden. Hij graaft diepe tunnels en komt pas naar buiten als de lucht zwaar is van regen of mist.

Wordt hij gestoord, dan blaast hij zich op tot een bolletje boosheid, waardoor roofdieren (en onvoorzichtige toeristen) even twijfelen wat ze nu eigenlijk zien: een kikker of een kleine stressbal met attitude. Zijn roep is een laag brommend gepiep — alsof hij zacht moppert over het weer, zelfs als het regent.

En ja, die gezichtsuitdrukking… het lijkt net of hij de hele wereld een beetje zat is. Maar eigenlijk is het precies dat wat hem zo onweerstaanbaar maakt. In een land vol leeuwen en olifanten is het de zwarte regenkikker die vaak de meeste glimlachjes uitlokt.